Εσύ τ’ εμόν το ακριβόν

Εσύ τ’ εμόν το ακριβόν
εσύ τ’ εμόν το έναν
όντες νοΐζω έρχεσαι
΄έρται παγών’ το αίμα μ’

Εσύ τ’ εμόν η θάλασσα,
ντο παγ’ν κ’ έρχουν παπόρια
αν θελτς φερν’νε με τη χαράν
αν θελτς φερ’νε με ζόρια

Εσύ αμάραντον τσιτσάκ
‘κι χάται εμορφία σ’
φοούμαι θ’ ομματιάζ’νε σε
τση χώρας τα κουρφίας

Άγγελε μ’ και τσιτσάκι μ’
παρχαρί μανουσάκι μ’
μάλαμαν και χρυσόν – ι
έναν και μοναχόν – ι